4- بهشت زير پاي مادران
از وظايف مهم زن، مادر بودن و مادر شدن است. اسلام مقام بسيار والايي را براي مادر در نظر گرفته است، مقام که کرامت اورا در حد اعلاي از کمال به اثبات مي‌‌رساند.
پيامبر اسلام فرمود: «الْجَنَّةُ تَحْتَ أَقْدَامِ الْأُمَّهَاتِ»؛ «يعني با احترام به مادران وحفظ کرامت و حقوق شان، بهشت را به دست آوريد».

5- دستور احترام به دختران
پيامبر اسلام فرمود: کسي كه تحفه براي خانواده خود مي‌‌خرد همچون كسي است كه مي‌‌خواهد به نيازمنداني كمك كند و هنگامي كه مي‌‌خواهد تحفه را تقسيم كند نخست بايد به دختر و بعد به پسران بدهد، چرا كه هركس دخترش را شاد و مسرور كند، چنان است كه گوئي كسي از فرزندان اسماعيل(ع) را آزاد كرده باشد. هم چنين فرمود هر كس سه دختر يا سه خواهر را سرپرستي كند، بهشت برايش واجب وحتمي است.

6- احترام به زنها
نقل شده است که پيامبر(ص) فرمود: «إنّ لنسائكم عليكم حقا و لكم عليهن حقا»؛ بانوان شما بر شما حقوقي دارند و شما نيز بر آنان حقوقي داريد. و در مورد اكرام به زنان فرمود: «ما اَكْرَمَ النساءَ الاّ كريمُ و لا أَهانَهُنَّ إلاّ لئيمٌ»؛ يعني «تكريم زنان شيوه بزرگواران و اهانت به آنان، كار فرومايگان است».
براستي كدام قانون و كدام مكتب غير از اسلام اينگونه بر تثبيت کرامت، شخصيت و حفظ حقوق اجتماعي وانساني زنان پافشاري و مردم را تشويق نموده است. اسلام تمام تلاشش را بكار برده است تا زنان عالم، کرامت و شخصيت پامال شده خود را بدست آورند و در نتيجه خانواده و اجتماع سالم به وجود آيد.

ب) اطلاق صيغه مذکر براي خداوند يک امر مجازي است نه حقيقي و خداوند جسم نيست تا مذکر يا مؤنث اطلاق شود و اگر ضمير مونث اطلاق مي‌‌شد باز همين سؤال خلق مي‌‌شد که چرا ضمير مؤنث اطلاق شده است.
ليکن دليل اصلي اطلاق صيغه مذکر آن است که قرآن به زبان و ادبيات عرب نازل شده است.
و در ادبيات عرب بعضي کلمات مذکر و بعضي مونث حساب مي‌‌شود؛ مثلا «آسمان و زمين» را مؤنث سماعي مي‌‌دانند و کلمه «الله» را مذکر مي‌‌داند و اين ربط به جنسيت مرد و زن ندارد.

ج) مرد بودن پيامبران دليل بر برتري مرد و رنج زن نيست، ليکن بايد بدانيد که:
مرد و زن از نظر طبيعت آفرينش، با هم فرق مي‌‌كنند واين تفاوت در خصوصيت مرد بودن و زن بودن براي تكميل آفرينش و رفع نيازمندي‌‌هاي طبيعي زندگي وكمال يافتن حيات اجتماعي است، زيرا اختلاف در خصوصيت آفرينش، بقاء نسل انسان را تضمين، و زمينه ايجاد محبّت در اجتماع و حركت و تلاش به سوي كمال را فراهم مي‌‌سازد. اگر غير از اين مي‌‌شد آفرينش ناقص مي‌‌گرديد؛ و كمال اجتماعي در همين است كه هم مرد باشد و هم زن، و هر كدام مشغول به وظايف مربوط به خودش باشد، و نظام أحسن تكوين و تشريع خداوند، اقتضاي چنين طرّاحي و ترسيمي را از جايگاه و نقش مرد و زن داشته است.
علاوه بر اختلاف جسمي از نظر روحي نيز تفاوت‌‌هاي درآفرينش اين دو جنس قرار دارد كه آن هم به خاطر كمال حيات اجتماعي است. در اين زمينه به نظريات برخي از دانشمندان توجه نمايم.
نظر بعض از دانشمندان در اختلاف جسمي و روحي بين زن و مرد
الكسس كارل فيزيولوژيست و جراح زيست شناس معروف فرانسوي كه شهرت جهاني دارد در كتاب انسان موجود ناشناخته مي‌‌گويد: «زن و مرد به حكم قانون خلقت متفاوت آفريده شده‌‌اند و اين اختلافات وتفاوتها، وظايف و حقوق آنها را متفاوت مي‌‌كند».
ژاك لوربيت در كتاب «زن در مقابل معلم» مي‌‌گويد: «به طور قطع زن و مرد از لحاظ قواي جسماني و دماغي و احساسات طبيعي با هم تفاوت دارند لكن اين اختلاف دليل تنزل نيست».
دانشمند ايتاليائي به اسم مانتجازا، استاد علم وظائف الاعضاء(فيزيولوژي) در كتاب «فيزيولوژي زن» مي‌‌گويد: «زن و مرد در مقابل فيزيولوژي با هم اختلاف كامل دارند ولي هيچ يك قوي ترازديگري نيست،(اين)اختلاف، نتيجه اختلاف وظيفه است».
با توجه به جسم حسّاس زن و روح عاطفي آن، مسئوليت پيامبري و امثال آن که کار بسيار پررنج و مشقت است، انجام آن از توان و قدرت زن خارج است و مطابق با وظيفه زن و خلقت جسمي او نيست بلکه مردها چون با قدرت جسمي بيشتر خلق شده‌‌اند توان مقاومت براي اين نوع مسئوليت‌‌ها را دارند لذا پيامبران مرد هستند.

د) نسبت به حجاب و نماز:
اشاره شد که خلقت جنسيت زن متفاوت با مرد است. و چون وظيفه زن حساب و مادري است خلقت اش به گونه‌‌اي است که بدن و صداي او براي مرد جاذبه دارد، لذا براي آنکه فساد اخلاقي در جامعه رواج نيابد زنها مأمور به حفظ حجاب هستند.
در نماز نيز وجوب حجاب به معناي نامحرم بودن خدا بازن نيست.
حكمت پوشش بدن و رعايت حجاب اسلامي بر زن در حال نماز پنهان كردن و مستور نمودن خود از خدا نيست؛ زيرا چيزي از علم خدا پنهان نيست و خداوند بر همه چيز در همه حالات آگاه است، بلكه يكي از حكمت‌‌هاي اين حكم رعايت ادب است، يعني بدون ستر عورت وپوشش لازم هنگام نماز خواندن نوعي بي احترامي به حساب مي‌‌آيد. حكمت ديگر اين است كه رعايت حجاب و آداب ديگر در نماز مانند پاك بودن بدن و لباس در تحصيل حضور قلب مؤثر است و رعايت اين برنامه‌ها شخص را از غياب به حضور مي‌‌رساند و پرده‌ها و حجاب‌‌هايي را كه ميان بنده و خدا ايجاد شده است كنار مي‌‌زند. حكمت ديگر تأكيد در موضوع پوشش و حجاب بانوان است، و اين كه حجاب و پوشيده بودن بدن زن پسنديده و محبوب خدا است.

در عين حال اين حكم به زنان مسلمان مي‌‌فهماند كه حجاب مطلوب خداوند است به گونه‌‌اي كه حتي در نماز از زن مسلمان خواسته با حفظ حجاب با خداوند سخن گويد چون او بنده‌‌اش را اينگونه مي‌‌پسندد و نيز مي‌‌تواند تمريني براي زنان با ايمان باشد كه در حفظ حجاب به هنگام برخورد با نامحرمان كوشا باشند و حفظ حجاب در ميان جامعه اهميت بسيار دارد.
و چه بسا حكمت‏هاي ديگري نيز وجود داشته باشد كه از آن‏ها آگاهي نداشته باشيم.
ه) اما نسبت به برتري مرد که قرآن اشاره دارد اين آيه است: «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ»(نساء: 34)؛ اين آيه برتري ذاتي مرد را نمي‌‌رساند بلکه بيانگر نوعی از وظيفه مرد و زن است.
با توجه به تفاوت جسمي و روحي که ميان زن و مرد وجود دارد، هرکدام داراي وظيفه مشخص و معين در امور خانوادگي واجتماعي هستند که اگر وظايف مرد به زن وبالعكس داده شود و يا تساوي در تمام كارها باشد، مخالف با فطرت آفرينش و بر خلاف عدالت انساني است، لذا هرکدام بايد به وظيفه خود عمل نمايد تا ازمزاياي وجودي خويش بهره‌‌مند گردد.
اسلام با رعايت همين عدالت در برخي كارهاي اجتماعي كه نياز به دقت و تعقل و يا خشونت بيشتر دارد؛ مانند سرپرستي كانون خانواده وغيره، مرد را مقدم بر زن داشته است و اين تقدّم يا قوام بودن مرد بر زن، به خاطر برتري مرد در اصل خلقت نمي‌‌باشد، بلكه به خاطر وظيفه طبيعي مرد است، چون در مسائل اجتماعي و شمّ اقتصادي، تلاش وكوشش براي تأمين نيازمندي‌‌هاي لازم و اداره زندگي را مرد بهتر مي‌‌تواند به عهده بگيرد.