پرسش هاي من به طور کلي مربوط به کارهايي است که در دوران کودکي و با جهالت نسبت به موضوع و عواقب آن انجام شده است. لطفا به هر سوال پاسخ جداگانه اي بدهيد و در انتها حکم کلي را بيان کنيد. 1.چنانچه فردي در دوران کودکي و از روي جهالت چيز نجسي مانند مدفوع خود را خورده باشد تکليفش چيست و اگر اين سخن صحيح باشد که هر هفت سال سلول هاي بدن تجديد مي‌‌شوند بعد از گذشت حدود 10 الي 15 سال از خوردن آن چيز نجس، مي‌‌توانيم بگوييم که ديگر اثري از آن نجاست در بدن فرد نيست؟ 2. بنده در دوران دبستان، براي يکي از درس هايم، دماسنج الکلي ساختم که شامل يک ظرف دارو يک ني و مقداري الکل و اين جور چيز ها بود. بر سر شوخي با دوستان مقداري الکل دماسنج از طريق ني وارد فضاي دهانم شد و نمي‌‌دانم آيا مقداري از آن را قورت دادم يا نه که البته سريع به حياط مدرسه رفتم آب دهانم را خالي کردم. حکم بنده چيست؟ آيا شبيه به سوال قبل است؟ در حالت کلي اگر انسان از روي جهالت نسبت به موضوع، چيز نجسي بخورد و بعدا بفهمد و پشيمان که چرا اين کار را کرده است در چه صورت و پس از چه مدتي بدنش پاک مي‌‌شود و اعمالش مورد قبول خداوند قرار مي‌‌گيرد؟ 3. بنده در دوران کودکي در راه بين مدرسه و خانه با يکي از دوستانم به اطراف مختلف و يا به سمت هوا سنگ مي‌‌انداختيم که مثلا سنگ هرکس بيش تر رفت او برنده است اما هرگز احتمال نمي‌‌داديم که اين سنگ مثلا به يک اتوموبيل برخورد کند و حق الناس بر گردن ما بيايد. حال اگر واقعا به کسي ضرري(اعم از مادي، جسمي و ...) زده باشيم و پس از گذشت بيش از ده سال از آن روز ها ديگر قادر به پيدا کردن آن افراد نباشيم چه کار بايد بکنيم؟ مثلا آيا بايد به اندازه ي خش گيري يک ماشين به پول روز، آن مقدار را صدقه دهيم؟

اگر در دوران کودکي و يا اين که نه الزاما در کودکي بلکه در زماني که عقلمان خيلي آينده نگر نبوده و به رشد نرسيده بوده و يا اين که در زماني که اصلا احتمالش را نمي‌‌داديم که با کار ما خدايي ناکرده شخصي در محل کارش مورد توهين قرار بگيرد و و از آن جا اخراج شود، اگر کاري کرده باشيم که موجبات اخراج فردي از کارش را فراهم کرده باشيم، در اين صورت وظيفه‌‌ي ما چيست؟ آيا اگر بايد حلاليت بخواهيم و اگر اقدام به اين کار بکنيم منجر به دعوا يا کدورت بشود وظيفه چيست و اين که آيا حتما بايد به روي آن شخص بياوريم؟ اگر نبايد هيچ کدام از اين کارها را بکنيم و به رو بياوريم در حالي که واقعا از کارمان پشيمان هستيم مي‌‌توانيم اميدوار به رحمت خدا باشيم که خداوند براي ايشان جبران کند و اين که خداوند ما را هم ببخشد و در آن دنيا حق الناسي بر گردن ما نباشد؟

کندن ميوه از درختي که در کنار جاده و نزديك مغازه اي است كه اطرافش حصار هم ندارد با احتمال به اينكه شايد براي مغازه دار باشد، چه حکمي دارد؟

حقّ ‌الناس چيست؟ و اگر صاحبان آن حق، در دسترس نباشند يا قابل شناسائي نباشند، چه بايد کرد؟