اگر در دوران کودکي و يا اين که نه الزاما در کودکي بلکه در زماني که عقلمان خيلي آينده نگر نبوده و به رشد نرسيده بوده و يا اين که در زماني که اصلا احتمالش را نمي‌‌داديم که با کار ما خدايي ناکرده شخصي در محل کارش مورد توهين قرار بگيرد و و از آن جا اخراج شود، اگر کاري کرده باشيم که موجبات اخراج فردي از کارش را فراهم کرده باشيم، در اين صورت وظيفه‌‌ي ما چيست؟ آيا اگر بايد حلاليت بخواهيم و اگر اقدام به اين کار بکنيم منجر به دعوا يا کدورت بشود وظيفه چيست و اين که آيا حتما بايد به روي آن شخص بياوريم؟ اگر نبايد هيچ کدام از اين کارها را بکنيم و به رو بياوريم در حالي که واقعا از کارمان پشيمان هستيم مي‌‌توانيم اميدوار به رحمت خدا باشيم که خداوند براي ايشان جبران کند و اين که خداوند ما را هم ببخشد و در آن دنيا حق الناسي بر گردن ما نباشد؟