به استناد قرآن (آيه أولي الامر) و روایات بسيار زياد، ما ائمّه(ع) را از نظر علم و حجّيّت در حدّ رسول خدا(صلوات الله عليهم) مي‏دانيم. يعني سخن‏شان به طور مطلق حجّت است و در بيان احکام دين و عقائد، مُطاع هستند. امّا اين‏جا 2 سؤال وجود دارد: الف: با اين حساب فرق بين نبي و امام چيست؟ ب: با اين حساب معني خاتميّت چيست؟ يعني اگر امام مي‏تواند هر چيزي در دين وضع کند، آيا اين منافي خاتميّت نخواهد بود؟

چندي است كه به همه اعتقاداتم شك كرده‌‌ام؛ البته آنها همه موروثي بود و بر پايه علمي نبود. اما احساس مي‌‌كنم گمراه شده‌‌ام، خواهش مي‌‌كنم كمكم كنيد تا حقيقت را بيابم. 1- آيا در قرآن به مسئله امامت صریحا اشاره شده؟ و اگر نشده چرا به اين مسئله مهم اشاره نشده؟ 2- اگر مسئله امامت در حديث آمده، كه امامي كه هنوز تاييد نشده چگونه مي‌‌تواند امامت را تائيد كند؟ 3- اگر واقعه غدير صحيح است چرا مردم بعد از 2 ماه و 10 روز فراموش كردند و چرا از آن خيل كثير، كسي يادآوري نكرد؟ و آيا حضرت فاطمه در خطبه خود به غدير اشاره كردند؟