موضوع: مباحث اخلاقی
تاریخ جلسه : ۱۳۹۰/۸/۴
شماره جلسه : ۱۴
چکیده درس
-
بحث اخلاقی: دعا در محور توحید
دیگر جلسات
بسم الله الرّحمن الرّحيم
الحمدلله ربّ العالمين و صلّي الله علي سيّدنا محمّد و آله الطّاهرين
موضوع بحث: دعا در محور توحید(4/8/1390)
روز جمعه، مصادف با شهادت امام جواد(عليه السّلام) است.
يك روايتي را از کتاب شریف كافي، جلد دوم، صفحه 534 مي‌خوانم؛
«مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي(ع) أَسْأَلُهُ أَنْ يُعَلِّمَنِي دُعَاءً فَكَتَبَ إِلَيَّ تَقُولُ إِذَا أَصْبَحْتَ وَ أَمْسَيْتَ اللهُ اللهُ اللهُ رَبِّيَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ لَا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً وَ إِنْ زِدْتَ عَلَى ذَلِكَ فَهُوَ خَيْرٌ ثُمَّ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَكَ فِي حَاجَتِكَ فَهُوَ لِكُلِّ شَيْ‌‌ءٍ بِإِذْنِ اللهِ تَعَالَى يَفْعَلُ اللهُ ما يَشاءُ»؛ محمد بن فضیل می‌‌گوید به حضرت جواد الأئمه(ع) عرض كردم يك دعايي را به ما تعليم دهيد.
اولاً: واقعاً يكي از ابعاد وجودي ائمه طاهرين(عليهم السّلام) همين بُعد دعا است، كه هم خودشان دعا مي‌كردند و هم به مؤمنين و شيعيان نحوه‌ي دعا كردن را ياد مي‌دادند، كساني كه نه به مدرسه و نه به مكتبي رفتند و نه استادي ديدند، اينها بيايند اين دعاهايي كه با اين مضامين بسيار بلند است به افراد ياد بدهند.
اين خودش كشف از ارتباط واقعي اينها با خداي تبارك و تعالي دارد. «فَكَتَبَ إِلَيَّ تَقُولُ إِذَا أَصْبَحْتَ وَ أَمْسَيْتَ» حضرت فرمود وقتي صبح مي‌كني و شام مي‌كني اين ذكر را بگو «اللهُ اللهُ اللهُ رَبِّيَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ» سه بار اسم جلاله را بگو و بعد رحمانيت و رحيميّت خداي تبارك و تعالي را مورد توجّه قرار بده و بعد هم بگو «لَا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً».
نكته این است كه غالب دعاهاي ما، حتي در گرفتاريهاي دنيوي، در شدائد دنيوي و مصائب دنيوي، محور دعاها روي «توحيد خداي تبارك و تعالي» است.
اين سائل كه به حضرت عرض كرده دعايي را به من بدهيد، ظهور در اين دارد كه مشكل دنيوي داشته و الآن در ذيلش حضرت مي‌فرمايد «وَ إِنْ زِدْتَ عَلَى ذَلِكَ فَهُوَ خَيْرٌ»؛ حالا من گفتم اين ذكر را بخوان ولي اگر مكرّر با خودت بگوئي «اللهُ اللهُ اللهُ رَبِّيَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ لَا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً»، اين خير براي توست.
بعد مي‌فرمايد «ثُمَّ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَكَ فِي حَاجَتِكَ»؛ بعد از اينكه اين ذكر را خواندي حاجتت را بگو.
نكته ديگر این است «فَهُوَ لِكُلِّ شَيْ‌‌ءٍ بِإِذْنِ اللهِ تَعَالَى يَفْعَلُ اللهُ ما يَشاءُ»؛ خيلي مطلب مهمي است. اين كشف از آن سعه‌ي علميِ حضرت دارد، يعني شما هر حاجتي داري و هر مشكلي داري، چه مسائل معنوي و چه مسائل مادي، هر چه كه هست اين ذكر را بگو «يَفْعَلُ اللهُ ما يَشاءُ».
نكته‌اي كه خواستم عرض كنم اين است كه بسياري از مشكلاتي كه داريم ريشه‌اش به «عدم توحيد» برمي‌گردد، ريشه‌اش برمي‌گردد به اينكه ما در واقع مشركيم ولو به حسب ظاهر مي‌گوئيم «أنا مِن المُسلِمِين». چه امراضي كه به وجود مي‌آيد، چه مشكلات مادي كه به وجود مي‌آيد و در رأس آنها؛ مشكلات معنوي.
اگر انسان بخواهد ابتداءً به خدا بگويد كه خدايا اين مشكل را دارم حل كن، مانعي ندارد. نمي‌خواهيم بگوييم حل نمي‌شود، ولي اين رسم در دعا نيست.
يكي از آداب و حقايق دعا این است كه انسان خودش را بايد به مرحله توحيد برساند و دعا كند، باور كند آن رحمانيّت و رحيميّت و ربوبيّت به دست خداست، تا اينكه بعداً هم دعا و خواسته‌ي خودش را داشته باشد و خداي تبارك و تعالي او را اجابت كند.
نظری ثبت نشده است .