در روايت ديگر از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: «ارواح در برزخ به شکل جسدهايي که دارند و با همان قيافه در درخت‌هاي بهشت مي‌روند و يکديگر را خوب مي‌شناسند و از يکديگر سؤال مي‌کنند و هنگامي که روح جديدي بر آنان وارد مي‌شود ديگران گويند رهايش کنيد تا قدري استراحت کند چرا که او از يک مرحله سختي عبور کرده است بعد از آن که استراحت کرد از او مي‌نويسند فلان کس چه شد؟ اگر اين روح جواب داد که هنوز زنده است و در دنيا مي‌باشد اينها منتظر و اميدوار مي‌مانند که شايد نزد آنها بيايد و اگر گفت که مرده است مي‌فهمند که وضعش بد است چون اگر آدم خوبي بود پس از مرگ نزد آنها مي‌آمد پس مي‌گويند از بين رفت حيف که اينطور شد.»

در روايت ديگر چنين وارد شده: «ارواح کافران در وادي برهوت، پشت يمن، برده و عذاب مي‌شوند و ارواح مؤمان، جمعه‌ها در وادي السلام، پشت کوفه، و يا بيت المقدس جمع مي‌شوند.»(ر.ک: بحارالانوار6: 9)

در روايتي از حضرت صادق(ع) نقل شده، که از آن استفاده مي‌شود ثواب‌هايي که در عالم برزخ به مؤمن مي‌رسد، تا قيامت ادامه خواهد داشت. حضرت فرمود:

و نيز در روايت ديگر از امام صادق(ع) آمده است: «اگر قبل از طلوع خورشيد به زيارت قبر مردگان رفتيد و به آنان سلام داديد آنان مي‌شنوند و جواب مي‌دهند و اگر بعد از طلوع آفتاب رفتيد، مي‌شنوند ولي جواب نمي‌‌دهند».

از مجموع روايات استفاده مي‌شود که اموات از رفتن بر سر قبرشان و خواندن فاتحه و نيز خيراتي که براي‌شان هديه مي‌شود آگاهي پيدا مي‌کنند و از ثواب آن‌ها بهره‌مند مي‌‌‌گردند.