اگرشخصى دخترى را صيغه كرده و با وى آميزش كرده ولى اهل كتاب نبوده حکم چيست؟ آيا راهي براي ارتباط با غير اهل كتاب هست؟

آيا ازدواج موقت بدون اذن پدر جايز است؟ شرط اذن پدر در اين حکم به نظر مي‌‌رسد غيرممکن باشد، چون در اين شرايط هيچ پدري به دخترش اذن نمي‌‌دهد و اين امر منجر به گناه مي‌‌شود.

من دختري 23 ساله هستم. در حال حاضر دانشجوي کارشناسي ارشد هستم. در خودم نياز شديد به ازدواج حس مي‌‌کنم، اما موقعيت خانوادگي من طوري نيست که بتوانم ازدواج کنم (برادرم و پدرم به شدّت با ازدواج من مخالف هستند و هر بار که خواستگار مي‌‌خواهد بيايد يه دعواي اساسي تو خونه راه ميندازند که ما هم مجبور مي‌‌شويم آنها را رد کنيم.) من حدود 10 سال است که به گناه خودارضايي مبتلا بودم و الان ترک کرده ام. مي‌‌خواهم بدانم با توجه به نيازم و شرايط موجود که نمي‌‌توانم ازدواج کنم مي‌‌توانم بدون اجازه پدرم صيغه پسري بشوم. چون دلم نمي‌‌خواهد به گناه بيفتم و از طرفي دوست دارم نياز خودم را هم برطرف کنم.

آيا دختر باكره كه پدر و جد پدري ايشان در قيد حيات نيستند، مي‌تواند بدون حضور شاهد و بدون اجازه مادر و برادر و بي اطلاع از آنها، بر اساس شرايط عقد موقت كه در رساله آمده است، به عقد موقت مردي كه زن و بچه دارد در آيد و خودشان اين صيغه را بين خود، بدون رفتن به محضر قرائت كنند؟

من دانشجوي كارشناسي ارشد و رتبه اول كنكور مذكور هستم. با دختري آشنا شدم كه او نيز ارشد و رتبه اول كشور است. ما مدت 6 ماه است كه همديگر را مي‌شناسيم و از مشاوره‌هاي روحانيون و ديگر اساتيد دانشگاهي بهره برده‌ايم و تقريبا براي ما و اطرافيانمان كاملا روشن است كه ما به صورت منطقي همديگر را انتخاب كرده‌ايم و در واقع هم كفو هم هستيم. اما مشكل اينجاست كه من چندين بار با پدر ايشان حضوري و تلفني صحبت كرده‌ام، پدر بنده نيز چند بار صحبت كرده‌اند و حتي افراد ديگري نيز به عنوان رابط با او حرف زده‌اند و در حالي كه من و دختر ايشان بيان كرده‌ايم كه نياز به ازدواج داريم، ولي متاسفانه ايشان مصرّانه روي اين موضوع تاكيد دارند كه تا زماني كه دختر من دكتري تخصصي قبول نشود، من اجازه ازدواج نمي‌دهم. آيا ما مي‌توانيم بدون اجازه پدر، صيغه محرميت بخوانيم، ولي از رابطه زناشويي پرهيز كنيم تا زماني كه ايشان راضي مي‌شوند؟