حضرت استاد در این جلسه پیرامون اتفاقات پیش آمده در صدا و سیما موضع‌گیری نمودند. در یکی از شبکه‌های صدا و سیما به یکی از پیشوایان اهل سنت لعن و سب صورت گرفت. صدا و سیما به جهت جلوگیری از تشنج و به دست آوردن دل سنی‌نشینان ایران، برنامه‌ای را به صورت زنده روی آنتن برد. متاسفانه در این برنامه از سوی عالم و نماینده مجلس سنی سوء استفاده‌های صورت گرفت و نسبت‌هایی را به شیعه و اعتقادات آنان داده شد که کاملا خلاف واقع و در خوشبینانه‌ترین حالت، سهل انگارانه بود. استاد در این رابطه فرمایشاتی را در این جلسه از درس مطرح نمودند.

اولین نکته آن است که مسأله شیعه و اعتقادات اصیل شیعه بر قرآن و سنت قطعیه رسول خدا صلی الله علیه و آله مبتنی است و پس از گذشت هزار و چهارصد سال نیز روز به روز این منطق قوی‌تر، محکم‌تر، مستدل‌تر می‌شود و از واضحات علمی و تاریخی است. اگر زمانی شیعه را متهم می‌کردند که یک گروهی است که اساسی ندارد اما در حال حاضر برای هر شخصی واضح است که اساس این مذهب بر لسان رسول خدا صلی الله علیه و آله جاری گشته و مبتنی بر قرآن و همه دلایل مورد قبول است. حقانیت شیعه نیازی به اثبات ندارد زیرا «کَالشَّمسِ عَلَی رَابِعَةِ النَّهَارِ»[1] شده و حقانیتش واضح است. واقعاً حقانیت شیعه به گونه‎ای است که در هر بحثی چه در مباحث اعتقادی، چه در مباحث فرعی، واقعاً دست شیعه پر از دلیل و استدلال است و هر کسی با این استدلال‌ها آشنا بشود این عقاید و احکام را می‌پذیرد.

مهم‌ترین مسأله شیعه مسئله‌ی امامت است. مسأله امامت از همه مسائل فرعی بالاتر است. اصل امامت به دستور خدای تبارک و تعالی و نه به دستور رسول اکرم صلی الله علیه و آله، بر این مطلب استوار گردید که پس از رسول اکرم صلی الله علیه و آله افرادی به عنوان جانشین آن حضرت قرار داده شدند و این‎ها همه مشخص و معین است. اینکه در آن آیه شریفه خدای تبارک و تعالی به پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ»[2] یعنی اگر ولایت امیرالمؤمنین و اولادش علیهم السلام را برای مردم بیان نکنی، تمام رسالت الهی را که تا به حال انجام دادی بر باد می‌رود. ریشه روایاتی که در کافی شریف و در کتاب‌های روایی دیگر داریم که اگر کسی تمام عمرش را حج برود، شب‌ها را به قیام و صلات بگذراند، روزها را روزه بگیرد، تمام مالش را صدقه بدهد، اما ولایت امیرالمؤمنین و اولادش را نپذیرد، اعمالش هباءً منثورا است.[3] در همین آیه خداوند می‌فرماید: «وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ» و ریشه‌ این قبیل روایات همین آیه شریفه است و چنین نیست که این مطالب [فقط] به یک حدیث یا یک خبر واحد مستند باشد و ما بر اساس آن چنین حرف‎هایی را بگوئیم.

صِدّیق بودن منحصر به ائمه اطهار علیهم‎السلام است، البته مراد از صدیق، در اینجا صدیقی است که قرآن می‌گوید[7] زیرا گاهی واژه و وصف صدیق نسبت به شخصی استعمال می‎گردد ولی مراد، صدیق لغوی است، یعنی هر کسی که ایمان ظاهری نیز به خدا بیاورد، صدیق لغوی است. هر کسی که مسلمان است بالأخره وجود خدا و قرآن را تصدیق می‌کند هرچند این تصدیق، تصدیق اجمالی باشد از این لحاظ هر مسلمانی صدیق است لکن لقب خاصی که به تصریح پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای امیرالمؤمنین علیه السلام قرار داده شد فقط منحصر به امیرالمؤمنین و معصومین علیهم‎السلام است[8]، حتی علمای درجه یک شیعه نیز نمی‌توانند متصف به آن صفت بشوند.

در هر صورت مسأله اعتقادات امامیه واقعاً بر ادله محکم مبتنی است و اصلاً هیچ کسی نمی‌تواند سر سوزنی از این مطلب تنزل نماید و قابل تنزل نیست. بیان شد که این معنا از صدیق که در این آیه[23] در کنار نبیّین آمده عقلاً قابل انطباق بر غیرمعصوم نیست و اگر کسی به این جهت توجه مختصری کند، به این نتیجه می‌رسد که عقلاً این وصف قابلیت تطبیق بر غیر علی بن ابی طالب و اولادش علیهم السلام نیست. و این وصف فقط برای معصومین علیهم السلام است. این وصف برای کسی است که بتواند حق را ببیند و جز حق نگوید و جز حق عمل نکند و این سه معیار در او وجود داشته باشد.بنابراین این اعتقادات خیلی محکم است و هیچ چیزی نمی‌تواند آن را سر سوزنی حتی در پرده قرار بدهد.

به هر حال ما روی مسأله وحدت خیلی تأکید داریم و جزء اعتقادات ما این است که دشنام، سبّ و اهانت، نه تنها به پیشوایان اهل‌سنت بلکه به پیشوایان مسیحیت و یهودیت اصلاً جایز نیست. حتی سبّ و دشنام را به آن‎هایی که بت‌پرست بودند را جایز نمی‌دانیم. امروز هم بر این مسأله بسیار تأکید داریم. علاوه بر آنکه شرایط، بسیار شرایط حادی است. امروز دشمن نیز دنبال این است که بین شیعه و سنی، بین شیعه و اقوام دیگر، بین مذاهب اختلاف بیاندازد. اگر در تاریخ فرقه سازی، بررسی و کنکاش گردد آنگاه مشخص می‎گردد که اکثر این فرقه‌ها از دل سازمان‌های امنیتی کفر بیرون آمده است، مانند وهابیت و بهائیت که نمونه‌های اخیر فرقه‎سازی هستند. داعش نیز از همین قبیل است. این قضیه فرقه‎سازی برای این است که بین مسلمین اختلاف ایجاد گردد و اسلام از بین برود. ما باید وحدت را حفظ کنیم لکن حفظ وحدت این‎گونه نیست که یک عالم سنی با جهالت تمام در صدا و سیمای جمهوری اسلامی یک حقیقت واضح را منکر شود و روی یک حرف باطل اصرار کند.[26]

همه باید مراقب باشیم که اسلام حفظ بشود و این نظام حفظ بشود، ولی مسأله اعتقادات امامیه اصلاً مطلبی نیست که قابلیت تنزل داشته باشد و مثلاً این وصف امیرالمؤمنین را به خاطر وحدت، به دیگران نیز نسبت بدهیم. که اگر چنین رخ دهد، غلط می‌کنیم! مگر دست ماست؟ شما می‌توانید بگویید که وصف «عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ» یا عصمت را شخص دیگری غیر از ائمه اطهار علیهم‎السلام نیز دارد؟ همچنین آیا می‎توانید نسبت به وصف «اول من آمنَ» بگوئید که شخص دیگری نیز آن وصف را دارد؟ همچنین در حالی که وصف «أَنفُسَنَا»[28] را که در قرآن آمده است و این وصف را همه بر امیرالمؤمنین تطبیق می‌کنند با این حال آیا می‎توانیم بگوئیم دیگرانی نیز که بعداً از راه غصب و ظلم بر مسند رسول خدا صلی الله علیه و آله نشستند مصداق نفس رسول خدا صلی الله علیه و آله هستند؟ این مطالب روشن است.امیدوارم که خدا ان شاء الله همه ما را به حق هدایت کند و همیشه آنچه رضای خودش هست و توجه به همه امور را معتقد باشیم و بگوئیم. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.