در زمانه ما می‌گویند دین محصول فهم بشر است، دین محصول اجتهاد فقهاست، این چه حرفی است؟ ما بسیاری از مسائل را داریم که اصلاً نیاز به اجتهاد ندارد، اصل وجوب نماز، روزه، حج، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر، اینها که اصلاً ‌نیاز به اجتهاد ندارد. ما ضروریات کم نداریم که از واضحات است. در اعتقادیات که اصلاً اجتهاد راه ندارد و باید با دلیل گفت، آیا می‌توانیم بگوئیم اعتقادیات هم محصول فهم بشر است؟ بگوئیم توحید معلوم نیست اینطوری باشد و شما اینطور می‌گوئید. این چه مغالطه‌ای است؟! معاد جسمانی محصول صریح آیات قرآن است و نیاز به اجتهاد ندارد و نمی‌شود اجتهاد در آن راه پیدا کند. اولاً در مسائل اجتهادی اجماعیات داریم که از اجماعیات یک درجه پائین‌تر می‌آئیم که مشهورات هستند، این چه حرفی است که ما بگوئیم دین  محصول فهم بشر است. اخباری‌ها یک جور قرآن را از بین بردند و گفتند ظاهر قرآن حجّت نیست و روشنفکرها هم ظاهر قرآن و هم ظاهر روایات را به طور کلی خط بطلان کشیدند به همین بهانه، اینجا خدا می‌فرماید: «ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ»، دینی که هم حنیف است و هم مطابق با فطرت است. این خیلی روشن است. ممکن است در اجتهادیات بعضی از موارد اظهار نظرها مطابق با واقع در نیاید، اگر گفتیم در زمان غیبت نماز جمعه واجب نیست ممکن است خطا باشد و اگر گفتیم واجب است ممکن است خطا باشد، ولی این یک جزء کوچکی از دین است، اساس دین ربطی به فهم بشر ندارد، خدای تبارک و تعالی در کتاب مبین اینها را بیان کرده و روشن هم هست. ما مبدأ و معاد داریم؛ توحید داریم؛ برای توحید کدام آدم عاقلی است که بگوید توحید محصول فهم بشر است؟ حتی برهان صدیقین را که آقایان درست کردند؛ ریشه قرآنی دارد. بسیاری از براهین فلسفه ریشه قرآنی دارد.