این همه روایت متواتر که فرمودند حدیثی که از ما به شما می‌رسد، اگر موافق قرآن هست را اخذ کنید را چطور معنا کنیم؟ جواب دقیق این است که اولاً، اگر یک روایتی با قرآن، یعنی ولو با آیات متعددی از قرآن مخالف بود این روایت قابل أخذ نیست. ثانیا، اگر گفتیم این روایت که می‌گوید: «كُلُّ رَايَةٍ» اطلاق دارد، معنایش این است که حتی اگر یک کسی بخواهد پرچمی بلند کند برای اینکه بگوید می‌خواهیم دین را پیاده کنیم این طاغوت است، اگر اطلاق داشته باشد که شامل این مورد بشود ما می‌گوئیم با قرآن مخالف است، قرآن می‌گوید اقامه دین واجب است و قابلیت تخصیص هم ندارد فی کل زمانٍ هم هست اگر پیامبر است پیامبر و اگر نبود وصیّ او، اگر نبود جانشین وصی، و اگر نبود به عدول مؤمنین می‌رسد، اگر عدول مؤمنین هم نبودند فاسقی گفت آنچه من می‌دانم، من آدم فاسقی هستم اما می‌توانم آنچه دین گفته را تا اندازه‌ای پیاده کنم، باز بر او واجب است. شما وقتی بحث اقامه دین را مطرح می‌کنید، در قرآن «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهيمَ وَ مُوسى‏ وَ عيسى‏ أَنْ أَقيمُوا الدِّينَ ...» آیات سوره شوری خیلی مهم است تا می‌رسد به آین «فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ ...»^[12] این اختصاص به پیامبر ما که نداشته! این استقامتی که امر شده مربوط به هر کسی است که دین را باید اجرا کند، اصلاً کسانی که دین را باید اجرا کنند به تکلیف مولوی مأمور به استقامت هستند. یک وقت می‌گوئیم این آیه فقط مربوط به پیامبران است والسلام و کاری به دیگران ندارد، این حرف غلط است، اقامه دین در هر زمانی واجب است، آن آیه سوره روم را که خواندیم «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ» ما گفتیم این اختصاص به پیامبر ندارد بلکه یک تکلیفی است مربوط به همه، هر انسانی باید وجه خودش را و تمام توجه خودش را به دین قرار بدهد، آیا وجوب اقامه دین تخصیص بردار است؟ اصلاً شما هنوز نگوئید که آنچه باید پیاده کند معصوم باشد یا نه؟ اینها حرفهای بعدی است، اینها حرفهایی است که الآن از جهت ترتیب منطقی نباید مطرح کنیم، می‌گوییم آیه اقامه دین را لکل نبیٍ لکل وصیٍ، لکل عالمٍ، لکل فقیهٍ، واجب کرده و تخصیص بردار هم نیست بگوئیم یک روایت آمده ولو صحیح هم باشد، این روایت می‌گوید از زمان غیبت کبری تا زمان ظهور حضرت هیچ حرکتی برای اقامه دین نباید بشود!