آيا مي‌شود گفت که اذن زن از شوهرش در بيرون رفتن از منزل، براي زمانهاي گذشته بوده که شهرها و روستاها بسته بودند نه براي جامعه باز امروزي؟

- نوجوان يا جواني، در اثر غفلت و گمراهي، با وجود اعتقاد به شرعيات، دچار وسوسه نفس گشته و از طريق اينترنت در محيط هاي گفتگو (چت) حرفهاي ضد اخلاقي زده (تا جايي كه بصورت مجازي اعمال خلاف عفت و شرع را از طريق گفتگو انجام داده. فرضا بوسيدن و لمس كردن...) اكنون پس از گذشتن چند سال، به شدت متأثر و پشيمان است. ولي هميشه اين شك كه نكند اعمال من خدايي ناخواسته گناه كبيره زنا محسوب شود... چه بايد بكند؟ خواهش مي‌كنم در اين مورد توضيح كامل بفرماييد. چون ناراحتي حاصل از اين عمل، چنان گريبانگير شده است كه شك عجيبي حتي در خصوص قبولي طاعات و عباداتي كه انجام مي‌دهد بوجود آورده، تا جايي كه احساس مي‌كند هر جا كه در زندگي مشكلي برايش پيش مي‌آيد منشأ آن به اين عمل برمي‌گردد.

مادرم 65 سال سن دارند، در عرض دو سال دو عمل جراحي سخت پشت سر گذاشتند و ترس ما این است که اگر ايشان امسال روزه بگيرند ممکن است بعدا ولو در بعد ماه مبارک رمضان اين دچار مشکل گردند. البته ايشان اصرار دارند که روزه بگيرند و در واقع بايد بعد از گرفتن روزه حتما مشکل خيلي حادي برايشان پيش بيايد ! نظر جنابعالي چيست؟‏

آيا سجده کردن بر روي مهرهايی كه ركعت شمار هستند اشكال دارد؟

آيا برپا كردن مجالس مذهبى در منزل و مهمانى كردن بدون اذن شوهر و بى رضايت او جايز است؟

آيا صحت روزه مستحاضه اين است که غسل مغرب و عشاي شب قبل را انجام داده باشد يا خير؟