چرا بر مهر نماز مي‌‌گذاريم؟

بنده در غسل ترتيبي وسواس دارم. گاهي يک ساعت تا دو ساعت غسلم طول مي‌‌کشد. به دليل فتواي مراجع محترم مبني بر بطلان غسل در صورت شسته نشدن ذره اي از بدن، در حين غسل، يقين به رسيدن آب به اعضاي بدن، برايم بسيار سخت مي‌‌باشد. لذا گاهي اوقات بعضي از اعضاي بدنم را چندين وچند بار دست مي‌‌کشم ومي‌‌شويم ولي باز شک مي‌‌کنم آيا آب رسيده يا نه؟ با توجه به اينکه مي‌‌دانم برابر فتواي مراجع محترم، دست کشيدن هم نياز نيست، خواهشمندم تعداد دفعات براي دست کشيدن در غسل را براي بنده مشخص بفرماييد که پس از آن عليرغم هرگونه ظن و شک، بنا را بر رسيدن آب و انجام تکليف و وظيفه شرعي بگذارم، و بيشتر از آن اسراف وحرام باشد.

آيا صلوات: «اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلي سَيِّدنا مُحَمَّدٌ مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَديدانِ وَ سْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَيْتِهِ مِنّا التَّحِيَّهَ وَ السَّلامُ»، معتبر است و آيا ثواب هر دفعه اش 10000 بار است؟

نظر شما در مورد امر «رابطوا» در آيه 200 سوره آل عمران چيست؟

احتراماً، بدينوسيله از شما به عنوان يک فقيه و مجتهد عاليقدر خواهشمند است به سؤال بنده که ذيلاً به استحضار مي‌‌‌رسانم، پاسخ دهيد. اگر فردي همسرش را از صميم قلب دوست داشته باشد، تمام وسايل و امکانات زندگي را براي او فراهم نموده باشد، مهريه اش را تسويه نموده باشد، هيچ اختلافي با ايشان نداشته باشد و به هيچ عنوان حاضر به جدايي و طلاق دادن هم نباشد، با توجه به قاعده فقهي «الطلاق بيد من أخذ بالساق» و نص صريح قانون و ذکر اين نکته که شرعاً و قانوناً طلاق، حق مسلم زوج است، صرف اينکه همسرش بگويد او را دوست ندارد، از او متنفر است و نسبت به او کراهت يک طرفه دارد، با توجه به اينکه در حالت نشوز قطعي به سر مي‌‌‌برد(با گذشت چند سال از اين کراهت و با توجه به اينکه شوهرش به هيچ عنوان ايشان را به حال خود و بلاتکليف رها ننموده و از هر طريقي سعي در جلب رضايت ايشان براي شروع زندگي، چه از طريق محاکم قضايي و چه مردم داري داشته است)، آيا دليلي براي طلاق مي‌‌‌باشد؟ آيا فقط صرف داشتن کراهت يک طرفه توسط زوجه، دليلي بر طلاق است؟ لازم به ذکر است که بنده سني و حنفي مذهب مي‌‌‌باشم، اما با توجه به مقام علمي و اجتهادي بالاي حضرتعالی، سوال را از محضر شما پرسيده‌‌ام. خدا به شما عمر با عزت و برکت بدهد.

خانمي هستم کثيرالشک در تمام زمينه‌‌ها و همينطور دچار وسواس فوق العاده شديد هستم. مثلا شک مي‌‌کنم با دست نجس چيزي را لمس کردم يا نه؟ شک مي‌‌کنم نمازم را خواندم يا خير؟ و... در ضمن بخاطر اين شکها مدام حوادث گذشته را مرور مي‌‌کنم و در بيشتر موارد نمازم را دوباره مي‌‌خوانم و يا لباسي را مجدد مي‌‌شويم. مي‌‌خواستم بدانم 1. آيا بايد به اين همه شک اعتنا نمود يا خير(چه در مورد نماز و روزه و چه در موارد ديگر مربوط به نجس و پاکي)؟ 2. آيا همانند نماز که در آن به شک بعد از محل نبايد اعتنا کرد، مي‌‌توان از اين حکم براي مسائل نجس و پاکي نيز استفاده کنم و ديگر مجددا وسيله يا لباسي را نشويم و به نجس بودن آن بعد از گذشت چند روز شک نکنم؟ 3. من با اينکه مدام در حال شستشو هستم، چه با دست و چه با ماشين لباسشويي، ولي از پاک بودن لباسها مطمئن نمي‌‌شوم، که با توجه به رساله بايستي دوباره آنها را شست. ولي من از بس در حال شستشو هستم خسته شدم و اين احساس نجس بودن أشيا، هميشه با من است. فکر نکنيد آب کم مي‌‌ريزم، بخدا همسرم از اسراف آبي که مي‌‌کنم مدام شاکي است. آيا بايد به اين احساس توجه کنم و يا اينکه اين حکم در رساله شامل من نمي‌‌شود؟ 4. بخاطر نجاستي که برطرف نمي‌‌شود، خداوند چه گناهي براي انسان مي‌‌نويسد کبيره يا صغيره؟