مرحوم اصفهانی هم روی همان شرطیت دوم می‌فرماید: کاری نمی‌توانیم بکنیم؛ چون عبارت «إن لم یدخلوا منازلهم» را می‌توانیم بگوئیم «إن لم یدخلوا حدّ ترخص منازلهم»، ولی با توجه به این‌که در شرطیت اول زیارت البیت آمده و می‌گوید «زاروا البیت»، دیگر مسئله حدّ ترخص را نمی‌شود مطرح کرد.

یعنی «من یتلبس بالسفر»، حال وقتی که صدای اذان را شنید و به شهرش می‌آید تمام می‌خواند. لذا اولاً دلیل منحصر به صحیحه ابن سنان نیست که مرحوم محقق اصفهانی در اینجا فرمودند. ثانیاً گرچه ما در تقیه مناقشه کردیم، اما اعراض را قبول کردیم. لذا این احتیاط وجوبی که ایشان می‌کند وجهی ندارد، بلکه مجال برای احتیاط استحبابی هست ولی برای احتیاط وجوبی مجالی نیست که تتمه‌اش را فردا عرض می‌کنم.