الآن بحث ما در این نیست که قاعده میسور در اقل و اکثر ارتباطی هست فقط، در استقلالی هم می‌آید یا در کلی و فرد هم می‌آید؟ اینها را بعد مطرح می‌کنیم. ما می‌خواهیم ببینیم در متون دینی ما چه دلیلی داریم برای قاعده‌ی میسور.

یک نکته‌ای را عرض کنم روی آن فکر کنید برای جلسه بعد؛ این قاعده‌ی میسور در فقه ما داریم شارع خودش می‌گوید يُريدُ اللهُ بِكُمُ الْيُسْرَ، از طرفی ما در خود شریعت داریم که خدای تبارک و تعالی بر حسب روایتی که از رسول اکرم رسیده، به مؤمنین دستور داده و می‌فرماید خدا دوست دارد که مؤمن سهل البیع، سهل الشراع، سهل القضا و سهل الاقتضا باشد. سهل البیع و سهل الشراع یعنی در بیع و شراع آسان بگیرد، قیمت را بالا و پائین داد، یا می‌گوید به جای هزار تومان نُهصد تومان بفروش بفروشد و آسان بگیرد، خیلی نگوید از این یک سر سوزن هم پائین نمی‌ایم، مؤمن باید سهل البیع و سهل الشراع باشد^[4].

[1] ـ مائده، 6.

[2] ـ نساء، 176.

[3] ـ لوامع الأحكام في فقه شريعة الإسلام، ص: 354‌: تولية الغير مع الاضطرار جائز‌لنقل الإجماع من الفاضلين، و لأنّ الميسور لا يسقط المعسور و ما لا يدرك كلّه لا يُترك كلّه.