قسمت اول آيه با قطع نظر از استثنائي که دارد مي‌‌فرمايد «وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ» بيان استدلال به اين قسمت اين است که بگوييم: آيه مي‌‌فرمايد «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ» تا اينجا که مي‌‌گويد؛ مؤمنين کساني اند که فروج خود را حفظ مي‌‌کنند (مردان مومن)، يعني اينکه زن اجنبيه به فروج آنها نگاه کند يا زن اجنبيه فروج آنها را لمس کند يا اينکه اين مرد با زن اجنبيه مقاربت نامشروع کند، آيه تمام اينها را خلاف ايمان مي‌‌داند.

ذيل آيه شريفه که دارد «فَمَنِ ابْتَغي وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ» ذيل آيه شريفه هم مي‌‌شود استدلال کرد، منتهي در ذيل آيه شريفه نيازي به اين قاعده حذف المتعلق يدل علي العموم نداريم.

نکته اي که وجود دارد اين است که آيا مي‌‌توانيم از اين آيه استفاده کنيم که خداوند متعال مي‌‌خواهد قانون کلي راجع به فروج بيان کند؟ آيا از آيه مي‌‌توان استفاده کرد که در اسلام خداوند متعال يک قانوني براي فروج دارد و مي‌‌گويد فرج مرد فقط براي زن خودش و کنيز او حلال است و غير از اين هر چه باشد حرام است، در نتيجه از آيه شريفه حرمت محرمات متعددي را استفاده کنيم، بر طبق اين آيه، زنا، لواط، مساحقه، تفخيذ و استمناء حرام است، که حتي در بعضي از روايات استمناء از امام(ع) سوال شده است که از کجاي قرآن استفاده کرده ايد که استمناء حرام است؟

اگر آيه هم نباشد در روايت وارد شده که هر کجا مقاربت وارد شود مقصود زنا است الا آن آيه در سوره نور. فقط باقي مي‌‌ماند يک روايت که مجالي نشد آن را پيدا کنم، اگر در جايي از «فَمَنِ ابْتَغي وَراءَ ذلِکَ» استفاده شده باشد براي حرمت استمناء، درست است که «الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ» براي زنا است، اما «فَمَنِ ابْتَغي وَراءَ ذلِکَ» همه را شامل مي‌‌شود زنا و لواط و استمناء و... همه را شامل مي‌‌شود، اگر اينها را شامل شد و اشتراک را در اين آيه قائل شديم مي‌‌توانيم بگوييم اگر زن مني ديگري را در رحم خود قرار داد مي‌‌شود «ابتغيٰ وراء ذلک».