يعنى اگر در اينجا مغرور آمد چيزى را به مالك داد ،به همان مقدارى كه ادا كرده است غار بر عهده ‌‌اش آمده و او بايد بپردازد، كه حالا می‌‌فرمايند اين دو مورد، (عقد الضمان و اتلاف) در مسأله غار و مغرور از محل كلام ما خارج است يعنى نمی‌‌خواهيم ادله اثباتى آنها را در اينجا مطرح بكنيم، از اينجا متمركز می‌‌شوند در ما نحن فيه كه مسأله يد است. 3) يد، «و اليد كتعاقب الايدى الغاصبه - می‌‌خواهيم ضمان طولى را در ايدى يا ايادى غاصبه تصوير كنيم، فعلاً می‌‌خواهيم تصوير كنيم و كارى به ادله اثبات‌‌ نداريم. زيد آمده مال عمرو را غصب كرده است، سومى هم آمده از زيد غصب كرده است، چهارمى آمده از سومى غصب كرده و...دهها يد بر اين مال تحقق‌‌ پيدا كرده است. بگوييم ضمان طولى يعنى چه؟ می‌‌فرمايند - فالغاصب الاول ضامن للمالك - غاصب اول ضامن مالك است اما نه ضامن اين مال خارجى، - ضامن للمالك مايضمنه الثانى - اولى را نمی‌‌گوييم ضامن اين مال است؛ دومى را هم نمی‌‌گوييم ضامن اين مال است تا اجتماع ضامنين بر مال واحد در عرض هم بشود، نه، ضمان طولى يعنى غاصب اولى ضامن مال نيست، ضامن آن چيزى است كه بر عهده دومى آمده است.