بگوييم قاعده فراغ، هم شک در صحت مجموع عمل را شامل مي‌شود. هم آنجايي که بعد از فراغ از عمل، شک در اتيان يک جزء معيني باشد. آنجايي که عمل ما تمام مي‌شود و ما شک مي‌کنيم که يک جزء معيني را آورديم يا نه، الان نماز تمام مي‌شود شک مي‌کنم در رکعت اول رکوع را آوردم يانه. بگوييم اينجا هم مجراي قاعده فراغ است. از اين روايت اين مطلب به خوبي استفاده مي‌شود.

مي‌گوييم اگر در حين عمل قاعده تجاوز نسبت به اصل وجود يک شيء جاري شد، به طريق اولي آنجايي که شک در صحتش داريم جاري مي‌شود، مدلول مطابقي اش. البته اين ادعا ما است ممکن است شما بفرماييد نه. مدلول مطابقي اين روايات تجاوز، هم شک در وجود است و هم شک در صحت است. ازاين نظر در آن فارغي که ما بين القاعدتين بيان مي‌کنيم تأثيري نمي‌گذارد.