اثر صحت ناقصه اين است که بايد سجده و تشهد فراموش شده را بياوريم. اگر يک قاعده باشد، صحتِ به نحو کان تامه اثبات مي‌شود و ديگر نيازي به آوردن سجده يا تشهد فراموش شده، نيست. اين ثمره‌اي است که مرحوم عراقي بيان فرمودند و به نظر ما اين ثمره، ثمره خوبي است. مضافا به اشکال و جوابي که گفتيم، اين ثمره با قطع نظر از مباحث آتيه که مي‌خواهيم بيان کنيم. اين ثمره، ثمره بسيار خوبي است.

گاهي امام در جواب، مثلا چند مثال راجع به وضو و صلاة مي‌زند و بعد اين را به نحو کلي بيان مي‌کند. اما در جواب اين روايت که کل ما شککت فيه مما قد مضي فامض کما هو. اين در جواب اصلا ذکري نيامده. (عرض کنم که اين همان موثقه ابن بکير است که سندش هم يا صحيحه است يا موثقه ابن بکير) اين يک عموميتي دارد. نماز و غير نماز را شامل مي‌شود. اينجا بعضي از اهل نظر در اين استدلال يک تأملاتي کردند بعضي از اعاظم و بزرگان مثل آقاي خويي قده تصريح کردند که اين روايت عموميت دارد. و از آن جريان فراغ را در همه ابواب استفاده مي‌کنيم. اصلا گاهي اوقات ازعبارات بزرگان استفاده مي‌شود، اين نيازبه بحث ندارد اين قدر مسئله مسلم و روشن است. حالا ممکن است اينجا دو تا ان قلت مطرح بشود، اين را عرض بکنيم.

ثانياً: ما در همان رواياتي که مي‌گويد کل ما شککت فيه بعد ما تفرغ من صلاتک فامض و لا تعد آنجا مي‌توانيم استفاده کنيم که لا تعد دخالتي در موضوع ندارد شما مي‌توانيد قيدي را در اينجا جلوي اين کلي قرار بدهيد که بگوييد في الموضوع دخيل است. مي‌گوييد موضوعات ما مرکبات شرعيه‌اي است که نياز به اعاده دارد، در حالي که لا تعد در همان روايت قيد موضوع نيست. کل ما شککت فيه بعد ما تفرغ من صلاتک فامض و لا تعد، لا تعد عنوان حکم را دارد.‌ بر فرضي که اين بخواهد، اين روايت را تقييد بزند، بايد يک قيدي باشد که دخيل در موضوع باشد آن حکم نمي‌تواند آن را تقييد بزند.‌ بنابراين اين اشکال، اشکال واردي نيست.