امام(علیه السلام) در پاسخ فرمودند: نماز این شخص بر همان چیزی است که نماز را با آن افتتاح کرده است؛ یعنی اگر اول، نیّت واجب کرده، هرچند که در وسط نماز نیّت استحبابی کرده، اما این نیت استحبابی لغو است و نمازش همان نماز واجب می‌شود. دقت داشته باشید که در اینجا بحث عدول مطرح نیست که آیا عدول از فریضه به نافله، یا از نافله به فریضه درست است یا نه؟ بلکه در اینجا شخص اول نماز، نیّت وجوب می‌کند، اما وسط نماز خیال می‌کند که نیّت استحباب کرده و به نیّت استحباب نماز را تمام می‌کند؛ یا بالعکس، اوّل نماز نیّت استحباب می‌کند، اما وسط نماز خیال می‌کند که نیّت وجوب کرده و به نیّت وجوب، نمازش را تمام می‌کند. اصلاً بحث عدول نیست. امام(علیه السلام) نیز می‌فرماید: نیّت دوم لغو است و نماز بر همان نیّت اول واقع می‌شود.

و صلّی الله علی سیّدنا محمّد و آله الطاهرین.