تعبيرى كه مرحوم آقاى خوئى(قده) دركتاب مصباح الفقاهة دارند فرموده‌‌اند اين است  كه مابعد از تأمل استفاده می‌‌كنيم كه استصباح از فوائد تبين است، يعنى وقتى براي او بيان می‌‌كنيم كه اين را استصباح كن، اين از فوائد و متفرعات او است براى اين كه مشترى در محذور اكل نجس و اكل متنجس قرارنگيرد، اما از روايت استفاده نمی‌‌كنيم كه شرط استصباح شرط صحت بيع است. بعبارة اخرى ما از روايت استفاده كرديم  كه استصباح براى اين است كه مشترى گرفتار محذور نشود، نه اينكه صحت معامله منوط به او باشد، بلکه معامله مطلق است می‌‌ خواهد شرط استصباح بشود و يا نشود. اين قيد استصباح براى اين است كه مشترى گرفتار اين محذور نشود. اينجا يك بيان ديگرى هم مرحوم آقاى خوئى(رض) دارند و امام(قده) هم می‌‌فرمايند بالاخره مضمون اين سه روايت يک چيز است، يعنى از هر سه استفاده می‌‌كنيم كه شرط استصباح شرط صحت بيع نيست و استصباح را امام(ع) براى اين بيان كرده كه مشترى در محذور ارتكاب نجس قرار نگيرد و نكته ‌‌ى ديگرى ندارد. منتها يكى دو نكته ‌‌ى ديگر هم هست كه عرض می‌‌كنم.

و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین.