فرمودند بنا بر بيانى كه شيخ انصارى(اعلى اللّه مقامه الشريف) دارد، اين شبهه موجود است. گرچه برخي بزرگان در مقام جواب از اين شبهه برآمده‌‌اند، اما بنا بر اين بيان‌‌هاى ثلاثه، شبهه تمسك به عام در شبهه مصداقيه، به هيچ وجهى مطرح نمی‌‌شود. اکنون ببينيم آيا اين مطلب تام است يا نه؟

خود ايشان يك تحقيق وسيعى در معناى لغوى عقد كرده‌‌اند و فرموده‌‌اند «العقد ربط مخصوص بين الشيئين حتى تحصل العقدة»؛ اين معناى عقد است. دو نفر كه يك عقد جايز برقرار می‌‌كنند؛ مثل همين عقد شركت، يا عقد مضاربه، اين عقود جايزى كه ما داريم، آيا واقعاً اينها از سنخ عقد نيستند؟ نمی‌‌توان به اين مطلب ملتزم شد و گفت اينها از سنخ معاهده و معاقده نيستند. لذا اين مطلب هم قابل تأمل است.

اگر واقعاً با توجه به همين روش و با همين نكاتى كه عرض می‌‌كنم، چهار پنج سال اين بحث‌‌ها را ادامه دهيد، قطعاً خودتان اهل نظر می‌‌شويد، حتي کساني كه استعدادشان متوسط است. به شما عرض كنم؛ بسيارى از بزرگان ما كه بعداً محقّق و صاحب نظر شدند، اينطور نبود كه استعدادشان در حد بالايى باشد، معمولاً استعداد هايشان متوسط بوده، اما استعداد متوسطى بوده كه منظم كار كرده، پى‌‌گيرى كرده، درس و مطالب را در رده دوم و سوم و چهارم زندگى قرار نداده است، بلکه در رده اول قرار داده است و با شوق و علاقه ادامه داده است. وقتى انسان واقعاً گرسنه است با چه شوقى كنار سفره غذا می‌‌نشيند، و با چه شوقى غذا می‌‌خورد، در درس هم بايد همين باشد، با شوق بنشينيد درس گوش كنيد، با شوق مطالعه كنيد و با شوق بنويسيد. تا بتوانيد إن شاء الله به يك مراحل خوب علمى برسيد. آمين رب العالمين.