اشکال مهم این است که برخی از فقهاء با استناد به اصل احتیاط، بر لزوم انجام فوری قضاء نماز تاکید دارند. اساس این مطلب برای مرحوم تستری است. برای درک دقیق‌تر و عمیق‌تر این موضوع، توصیه می‌شود به آثار ارزشمند مرحوم شیخ انصاری و صاحب جواهر مراجعه شود. این دو فقیه بزرگوار در آثار خود به تفصیل این موضوع را بیان کرده‌اند.

· احتیاطیون معتقدند: شروع به انجام واجبی در اول وقت، حتی اگر به اتمام نرسد، امتثال محسوب می‌شود. به عنوان مثال، اگر کسی نماز قضا را در اول وقت آغاز کند و در حین آن فوت شود، تکلیفش ادا شده است. اما تأخیر در انجام واجب و از دست دادن فرصت انجام آن، موجب ساقط شدن تکلیف نمی‌شود. بنابراین، مبادرت به انجام واجب در اول وقت، تضمینی برای اتمام تکلیف است و قطع به امتثال را به همراه دارد. در واقع، یقین به انجام تکلیف تنها با مبادرت حاصل می‌شود و تأخیر در آن، این یقین را سلب می‌کند.

«و لما کان الواقع غير معلوم قبل وقوعه» واقع قبل از اینکه زمانش برسد معلوم نیست که آیا این در وقت دوم، سوم یا چهارم تمکن دارد یا تمکن ندارد؟ «لم يمکن الإحالة عليه» نمی‌شود شارع احاله بر واقع قرار بدهد «حتى يختلف باختلافه».

«و هذا و إن کان لیس اثباتاً لتضییق الخصم الذی هو بمعنی حرمة التأخیر و لو علم المکلف الإدراک في ثاني الأوقات» مکلف هم می‌داند در وقت دوم زنده است، جوان است و تمکن دارد، می‌داند ده دقیقه بعد یقیناً هست «لکنه متحد معه في الثمرة» با حرمت تأخیر در نتیجه یکی است.

همچنین، در خصوص مبادرت، اگرچه مرحوم شیخ نیز مبادرت را موجب امتثال قطعی می داند، اما برخی نکات ذکر شده در عبارات ایشان یافت نمی شود.

ü ما هم به همین ترتیب جواهر مطالب را عرض می‌کنیم تا آقایانی که می‌خواهند مطالعه کنند برایشان آسان باشد.

صاحب جواهر معتقد است که شرط داشتن "عزم" و "بدل" برای جواز تأخیر در انجام واجبات، تنها به "واجبات موسع" اختصاص دارد. به عبارت دیگر، اگر زمان انجام یک واجب از متن صریح شرعی (مانند قرآن یا روایت) مشخص باشد، برای اینکه بتوانیم در انجام آن تأخیر کنیم، باید قصد مشخصی برای انجام آن در زمان دیگری داشته باشیم (عزم) و دلیل قانع‌کننده‌ای برای این تأخیر (بدل) بیاوریم. اما این شرط برای واجباتی که زمان انجام آن‌ها از قواعد کلی فقهی (اصول عملی) فهمیده می‌شود، لازم نیست.