در زمان ائمه بحث مثلي و قيمي اصلاً مطرح نبوده و لذا اين مسئله مسلم است كه در روايات كلمه‌ي مثلي يا كلمه‌ي قيمي نداريم. قيمت داريم «قيمة بغل أو مخالفته» اما قيمي و مثلي نداريم، اينها در روايات اصلاً نيست و همين هم منشأ شده براي اينكه بزرگان بگويند اصلاً نيازي به تعريف اينها وجود ندارد. نتيجه بحث؛ به نظر ما استدلال به اين روايات در ما نحن فيه ناتمام ماند، نتيجه اين است كه اين ادله‌اي كه براي مشهور آوردند تمامش مخدوش بود، آيه شريفه و حديث «علي اليد» و قاعده‌ي احترام و دليل عقلي و دليلي كه مي‌گفت خصوصيات ثلاثه مي‌آيد و اجماع و اين رواياتي كه خوانديم هيچ كدام دلالتي بر اين مذهب مشهور نداشت، فقط سيره‌ي عقلائيه را بيان كرديم يك قدر متيقّن‌گيري كرديم كه آن را قبول داريم. قدر متيقّن از سيره‌ي عقلاء اين است كه ضمان في جميع الموارد بالمثل است، اين قدر متيقّن است، اين مقدار را ما قبول داريم كه بگوئيم ضمان في جميع الموارد بالمثل است، اگر يك مالي از بين رفت بايد مثلش را داد و اگر مثل متعذّر شد در مرحله‌ي دوم به قيمت مي‌رسد. و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين