اينجا مرحوم شيخ(ره) به يك روايتى اشاره کرده‌‌‌‌‌اند ـ كه من بنا داشتم اين روايت را متعرض نشوم چون در مكاسب خوانده شده، منتها چون فهم اين روايت يك مقدار مشكل است و غالباً هم فرموده‌‌‌‌‌اند که «يرد علمها الى اهلها» ، فقط خواستيم يك اشاره‌‌اى كرده باشيم، و الا مطلب ما در اينجا با مرحوم شيخ(ره) تمام می‌‌‌‌شود كه شيخ(ره) می‌‌‌‌فرمايند در اين اعيان نجسه، غير از آن فوايد مقصوده اگر فايده‌‌اى بر آن مترتب شود، اين فايده كالعدم است، آن وقت بعنوان شاهد براي فايده ديگر، اشاره می‌‌‌‌كنند به كارى كه گچ پزها انجام می‌‌‌‌دهند، ـ و می‌‌‌‌فرمايند در روايتى از امام(ع) اين سؤال شده است كه اين روايت در وسائل، در من لا يحضره الفقيه و در تهذيب آمده است، در وسائل الشيعه، جلد 3، صفحه 527 اين روايت ذكر شده است، سند روايت سند صحيحى است و در آن اشكال نيست.

بعد از اين بحث، اين مسأله مطرح می‌‌‌‌شود كه مرحوم شيخ(ره) می‌‌‌‌فرمايند كه اشياء و اعيان نجسه دو نوع هستند؛ گاهى اوقات عرفا ماليت دارند و گاهى عرفاً ماليت ندارند، يعنى نسبت به آن منافعى كه غير مقصوده از آنهاست منفعت مقصوده ميته، اكل است، نسبت به آن منافع غير مقصوده در اعيان نجسه دو قسم هست؛ گاهى عرف آنها را مال می‌‌‌‌داند و گاهى مال نمی‌‌‌‌داند، آنجايى كه مال می‌‌‌‌داند می‌‌‌‌فرمايد در بعضى از موارد اجماع بر حرمة البيع داريم، و در بعضى از موارد نداريم. اگر بيعش حرام بود معاوضات ديگرش صحيح است يانه؟ آنجايى كه ماليت ندارد آيا می‌‌‌‌توانيم بگوييم چيزى بنام حق الاختصاص در اينجا وجود دارد؟ كسى داراى گوسنفدى بوده اين گوسنفد مرد، اگر گفتيم اين گوسفندى كه مرد نسبت به ساير منافع هم و لو يك فوائدى بر آن مترتب شود اما عرفاً ماليت ندارد، حالا اگر عرفاً ماليت نداشت آيا براى اين مالك گوسفند حقى بنام حق الاختصاص، حق الاولوية در اينجا ثابت است يا ثابت نيست؟ اين يك بحث خوبى است و اگر توفيق پيدا كنيم به مناسبت اين «حق الاختصاص» ، اين بحثى كه امروزه مطرح است بنام «حق التأليف» كه از آن تعبير به حقوق معنوى می‌‌‌‌شود را هم ان شاء الله می‌‌‌‌خواهيم بحث كنيم.

و صلی الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین.