اول: یک اثر در همین مسئله‌ی خروج بعضی از افراد از دایره‌ی علم اجمالی که طبق نظریه‌ی مشهور که این خطاب منحل به خطابات شخصی می‌شود، این از دایره‌ی اطلاع اگر خارج باشد خطاب به او مستهجن است و علم اجمالی از منجّزیت ساقط می‌شود. اما طبق نظریه‌ی امام چون انحلالی در کار نیست خروج بعضی از افراد از دایره‌ی ابتلاء موجب سقوط علم اجمالی از منجّزیت نمی‌شود. پس یکی از آثارش همین مسئله‌ی علم اجمالی بود.

دوم: طبق نظریه‌ی شریف امام، اینکه بگوئیم حدیث رفع، لاضرر، لاحرج و... باید امتنان بر اشخاص باشد و خلاف امتنان بر دیگران نباشد صحیح نیست. لزومی ندارد عنوان امتنان را داشته باشد بلکه اگر این قانون خودش امتنانی باشد، همین کفایت می‌کند ولو در همان موردی که جاری می‌شود، فرض کنید امتنانی نباشد،‌ لزومی ندارد طبق این بیان امتنان باشد، این هم اثر دومی است که بر این نظریه‌ی خطابات قانونیّه مترتّب می‌شود. امام می‌فرماید وقتی می‌گوئیم خطاب قانونی است، ما جعل علیکم فی الدین من حرج، این خطاب خطاب قانونی است، وقتی خطاب، خطاب قانونی شد ولو در همین موردی که جاری می‌شود بر آن شخص امتنان هم نباشد جاری می‌شود، ولو در همین مورد خلاف امتنان بر دیگری باشد. در آن داستان سمرة بن جندب، پیامبر به آن انصاری فرمود برو درخت این را دربیار و بیرون بینداز، این امتنانی بر انصاری بود، فرمود لاضرر و لا ضرار فی الاسلام اما نسبت به آن سمره خلاف امتنان شد و مشهور اینجا می‌مانند که چطور این اشکال را جواب بدهند، ایشان می‌فرماید این اشکالات ناشی از این است که ما امتنان و عدم امتنان را می‌آوریم روی اشخاص در نظر می‌گیریم، اما اگر بگوئیم در مجموعه‌ی شریعت برای مجموعه‌ی مکلّفین این قانون امتنانی بود، یک قانون عامّ امتنانی است که می‌گوید لازم نیست در همان موردی که پیاده می‌شود در همان مورد هم امتنانی باشد، این ثمره‌ی دومی است که در این نظریه مترتّب می‌شود.

فرق بین فرمایش امام و فرمایش مشهور در این است که می‌گوئیم وجوب حج به عنوان یک خطاب قانونی و کلی برای مستطیع فعلی است، اما نه به این معنا که بگوئیم این مستطیع قبل از استطاعت برایش انشائی است، قبل از استطاعت اصلاً حکم ندارد، آدم غیر مستطیع اصلاً حکم ندارد، نه انشائی و نه فعلی. صبی اصلاً حکم ندارد نه انشائی و نه فعلی. پس این حکمی که مشهور گفتند نتیجه‌اش این است که صبی احکام انشائی دارد، جاهل مثلاً طبق نظریه مشهور احکام انشائی دارد، ولی طبق نظر امام در بعضی از موارد تمام اینها احکام فعلی دارند، در بعضی از موارد هم نه حکم انشائی دارند و نه حکم فعلی.