جوابی که از این اشکال می‌خواهیم بدهیم این است که این استلزام درست نیست، اینکه بگوئیم جمع بین الطلبین، مکلّف الآن خودش در یک شرایطی قرار گرفته که جمع بین دو تا طلب شد، به چه دلیل شما می‌گوئید جمع بین الطلبین مستلزم طلب ضدّین است؟ نه! اگر مولا در زمان واحد از اوّل این دو تا فعل را از این بخواهد، اینجا طلب بین ضدّین است و در خطاب قانونی اصلاً فرض این است مولا مکلّف و زمان را در نظر نگرفته، می‌گوید ازالة النجاسة عن المسجد واجبةٌ وقتی این را می‌گوید اصلاً کاری به صلاة ندارد! بعد هم که می‌فرماید الصلاة واجبةٌ کاری به ازاله ندارد، وقتی هیچ یک نظر به دیگری ندارد، به نحو خطاب قانونی ، الآن طوری شده که این مکلّف این دو تا عنوان قهراً برایش انطباق پیدا کرده! خودِ مولا نیامده بگوید ایها المکلّف، تو در آن واحد و در زمان واحد هم ازاله کن و هم نماز بخوان، اگر این را می‌گفت می‌گفتیم این طلب ضدّین است، امر به ضدّین که مسلم محال نیست. ولی وقتی که ما خطاب قانونی را معنا می‌کنیم، معنای خطاب قانونی طلب ضدّین نیست، مکلّف جمع کرد بین الطلبین و چه کسی می‌گوید این جمع مستلزم طلب الضدّین است، بالأخره جواب فقط در همین کلام است که جمع بین الطلبین مستلزم طلب الجمع بین الضدّین نیست.