موضوع: مکاسب محرمه
تاریخ جلسه : ۱۳۸۴/۶/۲۰
شماره جلسه : ۱
-
علت انتخاب مکاسب شیخ (ره) از طرف استاد معظم برای تدریس
-
عنوان مکاسب یا متاجر
-
حدیث تحف العقول
-
جلسه ۱
-
جلسه ۲
-
جلسه ۳
-
جلسه ۴
-
جلسه ۵
-
جلسه ۶
-
جلسه ۷
-
جلسه ۸
-
جلسه ۹
-
جلسه ۱۰
-
جلسه ۱۱
-
جلسه ۱۲
-
جلسه ۱۳
-
جلسه ۱۴
-
جلسه ۱۵
-
جلسه ۱۶
-
جلسه ۱۷
-
جلسه ۱۸
-
جلسه ۱۹
-
جلسه ۲۰
-
جلسه ۲۱
-
جلسه ۲۲
-
جلسه ۲۳
-
جلسه ۲۴
-
جلسه ۲۵
-
جلسه ۲۶
-
جلسه ۲۷
-
جلسه ۲۸
-
جلسه ۲۹
-
جلسه ۳۰
-
جلسه ۳۱
-
جلسه ۳۲
-
جلسه ۳۳
-
جلسه ۳۴
-
جلسه ۳۵
-
جلسه ۳۶
-
جلسه ۳۷
-
جلسه ۳۸
-
جلسه ۳۹
-
جلسه ۴۰
-
جلسه ۴۱
-
جلسه ۴۲
-
جلسه ۴۳
-
جلسه ۴۴
-
جلسه ۴۵
-
جلسه ۴۶
-
جلسه ۴۷
-
جلسه ۴۸
-
جلسه ۴۹
-
جلسه ۵۰
-
جلسه ۵۱
-
جلسه ۵۲
-
جلسه ۵۳
-
جلسه ۵۴
-
جلسه ۵۵
-
جلسه ۵۶
-
جلسه ۵۷
-
جلسه ۵۸
-
جلسه ۵۹
-
جلسه ۶۰
-
جلسه ۶۱
-
جلسه ۶۲
-
جلسه ۶۳
-
جلسه ۶۴
-
جلسه ۶۵
-
جلسه ۶۶
-
جلسه ۶۷
-
جلسه ۶۸
-
جلسه ۶۹
-
جلسه ۷۰
-
جلسه ۷۱
-
جلسه ۷۲
-
جلسه ۷۳
-
جلسه ۷۴
-
جلسه ۷۵
-
جلسه ۷۶
-
جلسه ۷۷
-
جلسه ۷۸
-
جلسه ۷۹
-
جلسه ۸۰
-
جلسه ۸۱
-
جلسه ۸۲
-
جلسه ۸۳
-
جلسه ۸۴
-
جلسه ۸۵
-
جلسه ۸۶
-
جلسه ۸۷
-
جلسه ۸۸
-
جلسه ۸۹
-
جلسه ۹۰
-
جلسه ۹۱
-
جلسه ۹۲
-
جلسه ۹۳
-
جلسه ۹۴
بسم الله الرّحمن الرّحيم
الحمدلله رب العالمين و صلي الله علي سيدنا محمد و آله الطاهرين
مقدمه و علت انتخاب مکاسب شيخ اعظم (ره):
فرق بين متاجر و مکاسب: حالا فرق بين اين دو تا چيست؟ کلمه متاجر که جمع متجر است متجر عنوان مصدر ميمي را دارد، يا خود کلمه تجارت مصدر دوم براي تجر است اتّجر يتّجر اتّجار، اتّجار يک مصدر است، تجارت مصدر دوم آن است. متاجر مصدر ميمي همان متجر است، يا بعضي از لغويين هم گفته اند؛ تجارت عنوان اسم مصدر را دارد يعني عنوان مصدر را ندارد مثل صَناعت يا صِناعت، حيازت همان طوري که اينها عنوان اسم مصدري دارند، اين هم عنوان اسم مصدر را دارد.
استعمالات کلمه تجارت
اشکال بر مرحوم شيخ
حديث تحف العقول
کلمات علماء در مورد کتاب تحف العقول و اين حديث: وقتي کلمات بزرگان را مي بينيم اولاً خود مرحوم شيخ انصاري با نقل اين روايات در اول کتاب و موارد متعددي که در کتاب مکاسب محرمه است به اين روايت تحف العقول استدلال فرموده، ثانياً: صاحب جواهر به اين روايت در موارد متعدد استدلال فرموده، مرحوم محقق نائيني(قدس سره) در کتاب منية الطالب، که مباحث معاملات مرحوم نائيني است و تقرير شده موارد متعددي به اين روايت استدلال فرموده، مرحوم صاحب کتاب عروه، مرحوم آقا سيد محمد کاظم يزدي در حاشيه اي که دارند ايشان مي فرمايند؛ از اين روايت آثار صدق هويدا است و تعابير و ضابطه هايي که در آن وجود دارد گواه صدق آن است. علاوه بر آن، تعبيري که از کتاب روضات الجنات نقل کرديم که آنجا فرموده معتمدٌ عليه عند الاصحاب است.
اين انظار مختلف که از يک طرف صاحب جواهر و شيخ انصاري و مرحوم نائيني و مرحوم يزدي و اگر تتبع کنيد شايد عده ديگري به اين روايت تحف العقول عمل مي کنند و از يک طرف جمعي از بزرگان مثل مرحوم آقاي خوئي و مرحوم امام که مي فرمايند اين روايت از جهت سند مشکل دارد.
اشکال سندي حديث:
اشکال اصلي اين است که حسن بن علي بن حسين بن شعبه اين حديث را مرسلاً از امام صادق(عليه السلام) نقل مي کند و اين رواتي که بين حسن بن شعبه و امام صادق هست محذوف است، آيا اين حذف و ارسال در روايت در اينجا سبب مي شود که بگوييم اين روايت به طور کلي از اعتبار ساقط است؟
نظری ثبت نشده است .